​Juun was 17 toen hij besloot naar Frankrijk te vertrekken en daar zijn school af te maken en bij ASM Clermont in Clermont-Ferrand te rugbyen. Inmiddels is Juun 20 en speelt bij Aurillac. Een bewonderenswaardige en knappe prestatie. Juun heeft bewezen dat een speler uit een ‘klein rugbyland’ op het hoogste niveau in Frankrijk kan spelen.​

"Als je niet bezig bent met de training word je weggestuurd. Want het is onze baan. Het veld en de gym is onze werkplaats"

Dat er veel talent en ambitie bij de broers Pieters zat werd al snel duidelijk. Reinier, de zes jaar oudere broer van Juun, wilde meer uit zijn rugby halen en meer trainen. Aangezien Rugby Academy Zuid nog niet bestond ging Reinier op jonge leeftijd vanuit Den Bosch naar Rugby Academy Zuid West in Den Haag en verbleef daar in een gastgezin. Gelukkig voor Juun werd niet veel later Rugby Academy Zuid opgericht. Juun is in de brugklas begonnen en heeft zijn eindexamen gedaan Frankrijk. 
 
Juun, wat fijn dat je mogen interviewen!

Wat moest je ervoor doen om toegelaten te worden bij ASM Clermont? Hoe zag de selectieprocedure eruit?

Ik heb meegedaan aan een training van mijn broer’s team in Frankrijk en ik was daar gescout door een jeugdtrainer van ASM. Daarna hebben ze me uitgenodigd om een week mee te trainen bij ASM en hebben me een contract aangeboden.

Je ging naar een internaat. Gaf dat gelijk een structuur?

Ja, ik ging naar een internaat en had daar onderdak. Het eten werd door ASM geregeld. Zij hebben een klein restaurant in hun Center en daar kunnen alle spelers gewoon eten. Alles werd dus voor me geregeld en ik hoefde me alleen maar te concentreren op m’n rugby en school.

Was je in Nederland al serieus met de sport bezig?​ Had je Oranje ambities of buitenland ambities?

Ik ben zolang als ik me kan herinneren bezig met sporten. Ik heb diverse sporten gedaan. Toen ik 6 jaar was ging ik op rugby bij The Dukes en heb daar tot m'n 17e gespeeld. Toen ik naar de RAZ ging heb ik alle andere sporten laten vallen.  
​Al voordat ik aan de RAZ dacht wilde ik in Frankrijk spelen. Ik ging al een paar jaar in de zomervakantie naar de rugby stage  ‘Le Plaisir du Mouvement’ (LPM) van Pierre Villepreux . We gingen altijd al naar Frankrijk toe en omdat daar bijna iedereen helemaal fan is van rugby, wilde ik graag daar rugby spelen. Dus ja, ik had altijd al van jongs af aan buitenlandambities. 

Wanneer en hoe kwam de overstap naar Aurillac?

Ik speelde 1 jaar in het onder 18 team (crabos) voor ASM Clermont en daarna zou ik naar het onder 23 team (espoir) gaan, maar dat jaar kwam een nieuwe regel die stelde dat een top 14 espoir team maximaal 6 buitenlanders kunnen hebben en aan die max met contracten zaten ze al, dus was er geen plaats in het espoir team voor nog een buitenlander. ASM probeerde nog tegen de regel in beroep te gaan zodat ik daar kon blijven spelen, maar helaas zonder succes. ASM heeft me toen geplaatst bij Aurillac, waar ze een samenwerkingsverband mee hebben en mijn progressie zodoende kunnen blijven volgen. Aurillac is een pro D2 team en daarvoor gold die nieuwe regel voor maximaal aantal buitenlandse espoir spelers niet. Ze hebben mij door me te plaatsen in Aurillac echt enorm geholpen, want Aurillac heeft officieel het beste centre de formation (jeugdopleiding) voor de jeugd in pro D2. 

"Elke jonge speler die professioneel wil spelen is een concurrent, maakt niet uit welke nationaliteit ze hebben. En zo gaat dat in de professionele sport; je moet elke dag en elke training jezelf afvragen of je nou beter was dan je concurrentie. En die concurrenten zijn niet alleen je teamgenoten, maar ook degenen die bij lagere of betere clubs spelen."

In Frankrijk gaat het er hard aan toe. Je moet iedere dag laten zien dat je als buitenlander beter bent dan de Fransman die op jouw positie staat. Is dat iets waar jij ook dagelijks tegenaan loopt?

Ja dat klopt, maar het zijn niet alleen Fransen die op mijn positie staan. Elke jonge speler die professioneel wil spelen is een concurrent, maakt niet uit welke nationaliteit ze hebben. En zo gaat dat in de professionele sport; je moet elke dag en elke training jezelf afvragen of je nou beter was dan je concurrentie. En die concurrenten zijn niet alleen je teamgenoten, maar ook degenen die bij lagere of betere clubs spelen.

"...dus we moeten serieus blijven trainen zodat we boven andere blijven en degene boven ons inhalen en voorbij gaan."

Wat is het verschil tussen een rugby opleiding in Frankrijk en Nederland?

Dit wordt mijn eerste seizoen dat ik met het eerste mag meetrainen en dus weet ik nog niet precies hoe hun programma eruit ziet. Maar wat ik tot nu toe heb beleefd zal niet heel veel verschillen van wat zij doen. De training zal alleen nog serieuzer, nog intensiever en nog zwaarder zijn. 

Hoe een normale dag voor mij eruit zag bij espoir was: 
Ik sta vroeg op, maak mijn ontbijt, ga daarna douchen, aankleden en naar de gym. Dan ben ik er ongeveer 15 minuten voordat we beginnen met gymen om op te warmen, stretchen. De gym sessie in de ochtend is ongeveer anderhalf uur. We pakken gelijk als we klaar zijn onze spullen om door te gaan naar het veld. Dan zijn we 30 minuten van te voren op het veld om even extra’s te doen, dus als je bijvoorbeeld aan je passes wilt werken zoek je iemand die ook wilt passen of als je wilt kicken ga je kicken. 

Na een half uur begint de training, dat is altijd een skills training van een uur of anderhalf uur, dus dat kan zijn pass skills of skills in de breakdown of kicking skills, dus allerlei soorten skills. Als we klaar zijn gaan we nog even wat extra’s doen tot half 12, 12 uur. Dan gaan we naar huis, douchen, verkleden en eten. 

Vorig seizoen had ik Franse les, dus ik had in de middag les wanneer ik geen training had en dan gelijk van Franse les door naar video dat is vaak rond 5 uur. Daar gaan we dan de wedstrijd die we hebben gespeeld of de tegenstander waar we tegen gaan spelen analyseren. Gelijk daarna naar het veld om te trainen en dan zijn we rond 20 uur klaar. 
Dan gaan we avondeten en naar huis toe, vroeg slapen want de volgende dag weer trainen. ​

Inmiddels mag je met de profs meedoen. Wat doe en laat je ervoor om on top of your game te blijven?

In Frankrijk is de training een heel stuk intensiever. Alles gaat sneller; het spel gaat sneller, de uitleg ook en als je niet luistert dan legt de trainer het niet nog een keer uit, dus we moeten ook heel veel discipline hebben. Als je niet bezig bent met de training, word je weggestuurd. Want het is onze baan. Het veld en de gym is onze werkplaats, dus we moeten heel serieus zijn en zeker ook, omdat iedereen weet dat er anderen zijn die onze plek willen, dus we moeten serieus blijven trainen zodat we boven andere blijven en degene boven ons inhalen en voorbij gaan.
​
En naast trainen is mijn leven nog steeds heel serieus. Ik drink bijvoorbeeld helemaal geen alcohol, want het is slecht voor je herstel. Ik kijk heel precies naar wat ik eet, dat deed ik al toen ik in Nederland was maar sinds ik in Frankrijk ben kijk ik daar een heel stuk serieuzer naar, want je wilt echt het maximale uit jezelf halen en sinds we zo vaak trainen moeten we goed eten om op ons maximale te kunnen presteren.​

"Ik kijk heel precies naar wat ik eet, dat deed ik al toen ik in Nederland was maar sinds ik in Frankrijk ben kijk ik daar een heel stuk serieuzer naar, want je wilt echt het maximale uit jezelf halen en sinds we zo vaak trainen moeten we goed eten om op ons maximale te kunnen presteren."

Als we niks te doen hebben gaan we rusten, omdat ons lichaam dat nodig heeft om te herstellen. Iets wat ik niet nodig had toen ik nog in Nederland zat, want wij beginnen in Frankrijk in de ochtend al om 8 of 9 uur, we zijn dan rond 12 uur klaar en dan hebben we gegymd en een skills training gehad, dan in de middag even rust en om 5 uur beginnen we weer met bijvoorbeeld een video sessie en dan weer veld training en dat stopt dan tussen half 8 en 8 uur s’avonds. Dus een heel stuk intensiever dan wat ik in Nederland gewend was.

Zie je verschil in werkhouding tussen Franse spelers / teams en Nederlandse spelers / teams?

Er is een flink verschil tussen de opstart van Franse en Nederlandse spelers die professioneel willen worden. Franse spelers kunnen met eigen ogen van dichtbij zien wat het hoogste niveau rugby inhoudt, zij kunnen echt zien wat de spelers ervoor over moeten hebben. Dus het is makkelijker voor hen om te bereiken, wat ze ervoor nodig hebben. Nederlandse spelers kunnen dat minder goed zien en dus ook een stuk moeilijker inschatten. Ze kunnen wel natuurlijk een wedstrijd op tv kijken of een keer naar het buitenland gaan om een top wedstrijd te zien, maar kunnen het niet echt zelf meemaken. Wat ik bedoel te zeggen is dat bijvoorbeeld in een Franse familie er een oudere broer kan zijn die misschien naar een professionele club gaat, dan ziet een jonger broertje hoe dat gaat en wat er allemaal achter de schermen gebeurt, hoeveel moeite erin gaat zitten etc. (wat ik eigenlijk heb meegemaakt met mijn broer die net als ik op zijn 17e in Frankrijk ging spelen). In Nederland komt dat echt minder vaak voor als in Frankrijk.

Bereid je je mentaal en fysiek voor op belangrijke wedstrijden?

Elke wedstrijd voor mij is belangrijk. Elke kans die je krijgt om te laten zien wat je kunt moet je pakken, dus ik heb altijd dezelfde voorbereiding. Voor iedereen is de voorbereiding anders. Ik blijf bijvoorbeeld heel kalm en denk wel aan de wedstrijd maar niet teveel, maar als ik eenmaal bij het stadion aankom dan draai ik de knop om en ben alleen nog gefocust op de wedstrijd, op wat ik moet doen en wat m’n doelen zijn, totdat ik naar huis ga.
Ik verander niks aan mijn eten of wat ik normaal doe op een dag voor een wedstrijd, want ik ben elke dag heel serieus bezig met mijn fysiek. Ik probeer altijd al voor trainingen het beste te doen voor mijn lichaam, zodat ik op de training maximaal kan presteren, dus voor een wedstrijd is dat hetzelfde.

Tot slot: Wat wil je onze huidige (ambitieuze) RAZ’ers meegeven?

Probeer niet jezelf te beperken in wat er bij rugby nog meer te ontdekken valt dan alleen in Nederland, want er zijn zoveel keuzes en kansen in het buitenland. Maakt ook niet uit welk land, want overal waar je heengaat doe je nieuwe ervaringen op en dat alleen is het meestal al waard. Natuurlijk kan je niet elke kans pakken en krijg je soms wel eens wat tegenslag. Je moet er ook een beetje geluk bij hebben en als je dat even niet hebt maakt dat niet uit, je kan daarvan leren en weer verder gaan en de volgende kans pakken, want er zijn er genoeg als je maar doorzet.