Pleuni is een RAZ’er van het eerste uur, en misschien wel de meest succesvolle speler tot nu toe. Met een focus en een drive waar je U tegen zegt, is ze een topsporter in hart en nieren. Ze heeft op jonge leeftijd al een heel mooie en internationale Rugby CV opgebouwd. Zo speelde ze voor Oranje 15s en 7s, speelde ze in Australië voor The University of Queensland waar ze met haar team landskampioen werd, en kreeg ze een profcontract aangeboden in Japan bij Nagato Blue Angels.

​Door Corona moest ze vorig seizoen nog voor het echt startte vroegtijdig terugkomen uit Japan. Dit jaar zit het weer niet mee, het is voor Pleuni niet mogelijk om een visum aan te vragen. De grens van Japan zit op slot. Natuurlijk een domper dat ze niet naar Japan kan, maar ze is niet bij de pakken neer gaan zitten en je ziet haar iedere dag wel op het veld om te trainen. Alleen of met het eerste team van The Dukes (heren) om op kracht te blijven. Een prachtige carrière en een prachtige staat van dienst op nationaal en internationaal niveau. Zoals de trainer van de Dukes Dames zegt: “de beste rugbyer van onze club is tenslotte een dame”.
 
​Voordat Pleuni weer naar Japan vliegt, zetten we haar graag nog even In The Spotlights! 

Pleuni, wat fijn dat je mogen interviewen!

Was je als kind al zo gedreven en gefocust of is dat op latere leeftijd gekomen?

​Ik ben vanaf jonge leeftijd al een fanatieke sporter, voordat ik op het rugbyveld stond, was ik te vinden in de turnzaal van Flik Flak. Samen met Lisa van Helvoort (speelster van The Dukes en voorheen Nederland 15’s en 7’s) stonden wij al rond de 10/12 uur in de week op de brug en vloer. Ik vind sporten, je totaal kunnen richten op je passie, het mooiste wat er is. Die gedrevenheid is er van jongs af aan wel ingeslopen.  

Je was één van de eerste RAZ’ers. In hoeverre heeft de RAZ bijgedragen aan je wording en groei als  rugbyer?

De RAZ heeft mij naast de vele uren op het veld niet alleen een bijdrage geleverd aan mijn ontwikkeling als rugbyspeelster maar ook zeker als persoon zelf. Het is niet ‘de normale’ loopbaan die je als tiener doorloopt, je moet veel meer overwegingen/keuzes maken. Je kan niet altijd met je vrienden na schooltijd de stad in of andere leuke dingen doen, je leert om de juiste afweging te maken. De keuzes die je leert maken bij de RAZ, gaan je zeker helpen in jouw verdere carrière.

​Mijn hoogtepunt op wedstrijdgebied was de wedstrijd tegen Nieuw Zeeland in Canada. Wij waren met het 7’s team uitgenodigd als gastland op de World Series. De eerste wedstrijd speelden wij tegen Nieuw Zeeland, het beste team van de wereld. Wij hadden de wedstrijd kunnen winnen, bij last play stond het 10-12 voor Nieuw Zeeland. Helaas verloren wij voor de tryline de bal en kon Nieuw Zeeland de laatste actie afmaken met een try.
​De reacties die wij later van de speelsters van Nieuw Zeeland kregen zal ik nooit vergeten. 

"Wil je in het buitenland gaan rugbyen of het nationale team bereiken? Stippel je route naar je doel uit. Doe dit wel in kleine stapjes en vergeet niet om ook als tiener te genieten van de dingen buiten het rugby om."

Wat is het hoogtepunt uit je rugby carrière tot nu toe?

Als ik kijk naar mijn internationale carrière, vind ik het wel heel gaaf om vanuit Australië gescout te zijn voor de Japanse club, waar ik nu een contract bij heb. Ik had nooit verwacht dat ik een internationale carrière zou bewandelen. Eigenlijk is het heel moeilijk om hoogtepunten uit je carrière te benoemen, ik geniet van alle momenten. Vooral tijdens deze pandemie besef je pas wat je de afgelopen jaren hebt mogen meemaken. Ik hoop dat ik snel weer nieuwe hoogtepunten mag beleven.

Wat doe en láát je ervoor om altijd on top of your game te blijven?

Als 24 jarige atleet is het niet mogelijk om altijd een festival of een feestje mee te pakken. Maaaar het is zeker niet zo dat ik nooit een feestje heb, alleen moet je het wel doseren.
 
Je kunt het natuurlijk ook omdraaien: wat maakt het uit om een leuke aangelegenheid te missen als jij in het buitenland voor je land mag uitkomen? Ik sta liever in Hong Kong te spelen, dan dat ik op een familiebijeenkomst of iets dergelijks ben. Je weet waar je het voor doet en dat maakt het makkelijker om on top of my game te blijven.  

Je hebt ook op een aantal grote 7s toernooien heeft gespeeld. Onder andere Hongkong 7s.
​Hoe bereid je je op zo'n groot toernooi voor?

Gelukkig zijn daar ook coaches voor, zij bereiden ons fysiek en mentaal voor op de toernooien. Het is natuurlijk belangrijk dat het gehele team hetzelfde doel voor ogen heeft en weet wat zijn taak is. Maar het mentale zit natuurlijk ook deels bij jezelf. Zo kon ik voorheen heel zenuwachtig zijn voor een wedstrijd, geen honger hebben en slecht slapen. Gelukkig heb ik hier geen last meer van; je leert met de spanning omgaan. Op een gegeven moment leer je jezelf kennen, je weet wat je wel en niet fijn vind voor een wedstrijd of toernooi, je bouwt een routine op waarin jij je prettig voelt. Ik weet van mijzelf dat ik tijd nodig heb om op te starten, gezelligheid om mij heen prettig vind en ik mij op het laatste moment afzonder om in de focus te komen. 

Je hebt tegen best wat internationale top teams gespeeld.
​Zie je verschil tussen buitenlandse toppers / teams en Nederlandse speelsters?

In de landen als Nieuw Zeeland en Australië leeft rugby veel meer, het is daar een echte cultuur. Van jongs af aan sta je al met een rugbybal in je handen, daardoor zijn de skills en het inzicht van die meiden zo goed. Maar gezien de sportmentaliteit, drijfveer etc. ben je als Nederlandse rugbyer niet anders dan spelers uit andere landen.   

Wat zijn je toekomstplannen? ​Wat hoop je nog te bereiken?

Ik hoop de komende jaren voor de Nagato Blue Angels en The University of Queensland te mogen blijven spelen. Doordat de bond heeft besloten het Nederlands 7’s programma de komende 5 jaar te schrappen, heb ik mijn focus voornamelijk op een internationale carrière gelegd. Ik had het liever ook anders gezien, maar zoals gezegd: “Waar een deur dicht gaat, opent altijd een andere deur”. 

Tot slot: Wat wil je onze huidige (ambitieuze) RAZ’ers meegeven?

Zorg dat je altijd met plezier naar de trainingen gaat. Natuurlijk heb je altijd dagen dat het even tegenzit, maar plezier is het belangrijkste. Het trainen wordt ook alleen maar leuker als je een doel/droom voor ogen hebt. Wil je in het buitenland gaan rugbyen of het nationale team bereiken? Stippel je route naar je doel uit. Doe dit wel in kleine stapjes en vergeet niet om ook als tiener te genieten van de dingen buiten het rugby om.

Bedankt voor je tijd en we wensen je nog heel veel succes toe de komende jaren.